Er is geen begin, geen einde. Er zijn geen acteurs en er is geen vast scenario. Er is geen voorstelling.
All The People I Didn't Meet is een web van beeld en geluid in een met mist gevulde hal. Stoelen, zetels, tafeltjes staan verspreid door de ruimte als kleine, lichte bakens in het donker.
Er worden woorden geprojecteerd. "Voor wie dit leest...", staat er. Schrijft de ene toeschouwer een ander? Ziet de ander mij eigenlijk? Op een beeldscherm verschijnt een gezicht. Wie is er werkelijk in deze ruimte.
Of zoals Luigi Pirandello zegt in 'Iemand, niemand, honderdduizend': "Iedereen heeft een specifieke plek in de verbeelding van de ander'
"De ongemakkelijkheid die ik voel in het begin, wordt snel nieuwsgierigheid en verandert in een fascinerend spel, dat multimediaal is, maar ook van alle tijden. De desorientatie die All the people I didn't meet, teweegbrengt schept euforie. Die een honger losmaakt, om je over te geven aan het niet weten, net zoals kinderen dat hebben"
Kipteatro (Italie) 29-7 -2009 Daniela Arcudi.
Download fotoserie All The People I Didn’t Meet (voor pers en pr)
met dank aan
Nederlands Fonds voor Podiumkunsten+
Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst
Amsterdams Fonds voor de Kunst
Theater Instituut Nederland
De Zomer van Antwerpen (B)
La Chartreuse, Villeneuve-lez-Avignon (F)
RECENSIES
Dramma (Italie) 07-2009 Maria Dolores Pesce "Het specifieke en mooie van dit werk is dat dit geen gesloten oeuvre is dat men wel of niet op prijs kan stellen, kan interpreteren of kan uitwerken. Het is een werkelijke plek om te scheppen , die zich door de interactie van de verschillende bezoekers vervolmaakt, verandert en ontwikkelt , gedurende de hele tijd dat de ruimte geopend is."
L'ALTRO (Italie) 21-07-2009 Katia Ippaso
" Eerst komt het woord LYNCHiaans in me op bij Judith Nab. Vaak gebruiken we David Lynch wanneer er sprake is van mysterie, van dubbelzinnigheid, en van angst in de rode kamers van onze onderbewuste. Deze kamer wordt bevolkt door figuren (de bezoekers) die elkaar ontmoeten in het halfduister. Maar deze kamer is niet LYNCHiaans maar Nabiaans. En hier lijken wij ..op onszelf “
Knack (Be) 29-07-2008 Jan de Smet:
"Een gevoel van tristesse overvalt je bij het beluisteren van een telefonische boodschap die verwijst naar de oude mythe van de gespleten mens die eeuwig op zoek is naar zijn andere helft. Tot op heden vruchteloos en zonder veel kans op slagen, leert All The People ons"
De Morgen (Be) 28-07-2008 W. Eetezonne: "Een mens heeft tegenwoordig zo'n virtueel sociaal leven dat er voor gewone ontmoetingen nog weinig tijd overblijft. In All the People I Didn't Meet van Judith Nab wordt dat op de spits gedreven. De bezoeker kan er iets delen met mensen in dezelfde ruimte die hij echter nooit zal ontmoeten. (...) "
De Standaard (Be) 30-07-2008 Mark Kloostermans : "(..) We zijn omringd door ketens en buizen om stemmen te geleiden die trachten door te dringen", zo luidt een van de zinnen die passeren op de chat. Het is een waarheid die je overvalt als een intens besef, bij een bezoek aan deze theatrale installatie."